อ่านคู่นี้แล้วเหมือนได้ฮิลเลยแฮะ
อ่านเพลิน ๆ ไม่มีบิ๊วอะไรเป็นพิเศษ ดูไปเรื่อย ๆ เออ แต่ก็ลื่นแฮะ
lejung
- ข้อได้เปรียบ และได้ใจผมคือ "อ่านง่าย" ครับ
ไอ้คำง่าย ๆ อันนี้ล่ะ ที่เป็นกุญแจสู่การเข้าถึงเนื้อหาหลักเลยนะครับ
สำหรับนักเขียนโนเนม (ในที่นี้ผมถือว่าทุกคนโนเนมนะ ไม่ว่าจะดังมาจากไหนก่อน)
สิ่งที่สำคัญคือต้องดึงให้คนอยากอ่านต่อไปได้ ซึ่งนอกเหนือจากสไตล์เส้นแล้ว ก็มีความน่าอ่านและอ่านง่ายล่ะ
- สิ่งที่ทำให้งานคุณอ่านง่ายมีสองอย่างคือ เส้นสะอาด และมุกลื่นไหล คือมันดูเรื่อย ๆ ชิล ๆ แต่ก็ไม่สะดุดนะ แบบมาสายทางนี้ก็ทางนี้ไปเลยเต็ม ๆ เส้นเข้ากับอารมณ์เรื่องครับ
- การแยกแยะตัวละครที่โชตะเหมือนกันและทรงผมใกล้กันได้ด้วยการวาดตาที่ต่างกัน อย่างคนนึงจะเส้นสั้นกว่าปกติ ก็ช่วยให้ดูง่ายขึ้นนะ แต่ในภาพรวมเมื่อมีสีหน้าหลากขึ้นจะเริ่มแยกยากล่ะ ... อันนี้อาจต้องย้อนไปถึงเรื่องดีไซน์ตัวละครด้วยมั้ง แต่ไม่เป็นไรครับ เพราะมันสิทธิ์ของแต่ละคน
- โทนเทาที่สร้างบรรยากาศใต้น้ำทำได้ดีครับ ดูแล้วฮิลดีอะ แต่ในบางส่วนยังดูยากนะ เช่นฉากที่เกี่ยวกับปูหรือโขดหินที่วูมเต็มจอ (คือถ้าเป็นโล่ง ๆ จะดูง่ายอยู่แล้วกับเส้นแบบนี้)
- มุกซ้ำ ๆ ในการจับปูน่ารักใส ๆ สมวัยดีครับ
- แต่หน้ายิ้มโหด ที่ใช้ช่วงหลังชักเริ่มซ้ำล่ะ (ถ้ามากกว่านี้จะเฝือแล้ว ดีที่หมดก่อน)
- หน้าจริงจังที่โผล่มา จะว่าเซอร์ไพรซ์ก็ใช่ แต่เหมือนเอานักเขียนท่านอื่นมาวาดเลยมากกว่า มันโดดเกินไปครับในมุมมองผม คือไม่น่าจะโดดมาเป็นหนึ่งหน้าและแค่หนึ่งหน้าแบบนี้ มันเหมือนฉีกคอมิคเรื่องอื่นมาโปะเลย ถ้าจะเล่นจริง ๆ อาจแทรกไปกับคอมิคหลักอาจจะเนียนขึ้นครับ (ไม่ก็เล่นมากกว่านี้ ให้รู้สึกว่าไม่ใช่ตาฝาด)
- ระวังเรื่องมุกภายในอันเกิดจากการหยิบยกคอมิคอื่นมาเล่นนะครับ ถ้าไม่ได้ดังสากลจริงจะแป้กในภาพรวมครับ (เตือนไว้เผื่อ ๆ เพราะผมเองอาจไม่ได้อ่านคนเดียวก็ได้)
- จบได้ตามสไตล์ดีครับ โดยรวมรักษาความต่อเนื่องงานได้ดีมากครับ
AiRin
- ดูจากงานก็ต้องยอมรับอะนะ ว่าประสบการณ์อาจจะต่างกัน ดังนั้นผมจะช่วยชี้แนะให้เป็นแนวทางในการพัฒนาต่อไป ไม่ต้องซีเรียสเรื่องผลนะ (เพราะเห็นความตั้งใจแล้ว)
- โดยพื้นฐานคอมิคทั่วไป ความหนาของเส้นแบ่งกรอบแนวตั้งกับแนวนอนจะไม่เท่ากับครับ เส้นนอนจะหนากว่าเพราะเป็นการแบ่งบรรทัด ส่วนเส้นตั้งจะบางกว่าเพราะเหมือนแบ่งวรรคคำ (ลองสังเกตคอมิคทั่วไปก็ได้ พื้นฐานสากลมังงะครับ)
- ถ้าจะใช้เส้นดินสอมาผสานกับโทนเทาแบบ CG ... ควรแสกนแบบ grayscale หรือปรับภาพรวมทั้งหมดให้เป็นโทนเทาก่อนครับ ไม่งั้นจะทำให้งานที่ดูเป็นภาพร่างยิ่งดูโดดในเชิงภาพไม่เสร็จเข้าไปอีกครับ สู้เอาภาพเส้นดินสอมาปรับให้เข้มกว่านี้ คมกว่านี้ แล้วเสริมด้วยโทนเทาบาง ๆ ที่น่าจะเข้ากับเส้นน่ารักน่ะครับ
- ลองเล่นกับการเลือกขนาดช่องให้หลากหลายขึ้น ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง อันไหนดีเทลเยอะก็ไม่ควรให้เล็กไป อันไหนที่วาดแล้วโล่ง ๆ ก็ลองลดช่องดู การซูมหน้าที่หลากหลาย ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง มุมกล้องที่หลากหลาย จะช่วยให้งานมีมิตขึ้นครับ ซึ่งควรทำควบไปกับช่องครับ
- อย่างไรก็ตาม เบื้องต้นวาดได้น่ารักและตั้งใจดีแล้วครับ ดูแล้วไม่ค่อยเผานะ (แค่ไม่ได้เฉียบคม)
- ฉากเมินกรรมการ ถ้าย่อตัวเล็กให้เล็กกว่านี้ เพื่อให้เห็นช่องว่างที่วังเวงจากกรรมการจะช่วยให้ดูง่ายขึ้น สื่อได้โดยไม่ต้อใช้ภาษาครับ
- อาจจะไม่ได้พูดถึงงานเรื่องนัก เพราะไม่ได้โดดเด่นแต่ก็ไม่ได้แย่อะไร ไปติดเรื่องการนำเสนอภาพที่ทำให้ผมอยากสอนมากกว่า แต่ก็ได้อ่านเรื่องแล้วล่ะครับ ก็ถือว่าสอดคล้องกับคู่แข่งดีครับ
- มุกพลังโชตะ ดูเข้าทีดี แต่การนำเสนอยังดูมีขีดจำกัดอยู่ครับ จุดนี้จึงอยากให้พัฒนาสกิลคอมิคมากขึ้น จะได้นำเสนอสิ่งที่คิดไว้ได้เต็มที่ขึ้น
- จบน่ารักดีครับ ถ้าทำให้เห็นชัดเจนว่าการที่ลูกแรร์มันตกใส่หัวทำให้ report ได้ มันดูชัดเจนกว่านี้ จะดีขึ้นครับ
สรุปคือ
lejung 4
AiRin 1
แต่ภาพรวมคอมิคให้ 9/10 ครับ อ่านเพลินดีครับ (ในความเห็นส่วนตัว)